|
در سوگ عبدالله
|
|
عبدالله
سعيدي دوست و همرزم ما دنياي فاني را ترک گفت. عبدالله
انساني بود وارسته، نستوه و عاشق ميهن اش ايران. او تا
آخرين لحظه عمرش از اختناق موجود در ايران و سلطه آخوندهاي قرون وسطائي
بغايت رنج برد و اين وضعيت فلاکتبار را مايه شرمساري ايرانيان مي دانست
که تاريخي طولاني و تمدني غني دارند.
عبدالله در سال 1324 در پاسارگارد فارس چشم به جهان گشود. او تحصيلات
خود را در دانشگاه شيراز و سپس در دانشگاه گوتينگن آلمان به پايان
رساند.
عبدالله فعاليت سياسي خود را در کنفدارسيون دانشجويان در آلمان
آغاز کرد و سپس به همکاري با حزب رنجبران پرداخت.
او به
دنبال سقوط شاه، در سال 1357 عليرغم داشتن همسر آلماني و يک فرزند و
شاغل بودن در آلمان، به ايران بازگشت تا در نوسازي جامعه خود شرکت فعال
داشته باشد. ليکن عبدالله پس از دو سال اقامت در ايران بدنبال درگيري
با رژيم قرون وسطائي، مجبور شد دوباره وطن خويش را به قصد آلمان ترک
کند.
عبدالله فعاليت سياسي خود را همچنان در خارج از کشور دنبال کرد و به
افشاگري رژيم اسلامي پرداخت.
او به
اتفاق فعالين عشاير جنوب ايران و شخصيت هاي ملي چون پرويز ضرغامي اتحاد
عشاير جنوب را تشکيل داد. عبدالله در عين حال با شاپور بختيار از نزديک
همکاري مي کرد.
عبدالله که با اوضاع ايران از نزديک آشنا بوده به کنه مشکلات اساسي آن
پي برده بود، راه برون رفت از آن را بدون حل مسئله مليت ها در ايراني
دموکراتيک غير ممکن مي دانست.
او
جهت پيشبرد اين هدف به همراه فعالين سياسي و شخصيت هاي ملي "اتحاد مليت
هاي ايراني براي دمکرسي" را بنيانگذاري کرد و تا آخر عمر پربارش در
کنار ياران ديرين اش به فعاليت ادامه داد.
روحش
شاد، راهش پردوام و يادش براي هميشه گرامي باد!
اتحاد مليت هاي ايراني براي دمکراسي
بهمن
سال 1383
|
|