|
ايرنا - گزارش از ليلا
جودى
يکشنبه ۱۷ اسفند ١٣٨٢ – 7 مارس 2004
هشتم مارس، در حالي به عنوان روز جهاني زن در سراسر جهان جشن گرفته
مي شود که بر اساس اعلام سازمان ملل، سالانه ۷۰۰ هزار انسان، که عمدتا زن و
کودک هستند، براى سوءاستفاده جنسي در جهان قاچاق مي شوند. براساس آمارهاى
جهاني، سالانه هزاران زن در سراسر دنيا با فريب، زور، سرقت و يا به خريد و
فروش انان عنوان برده، مجبور به کار به عنوان، فواحش، پادوهاى خصوصي و
مستخدمان خانگي مي شوند.
با وجود آنکه کشورهاى جهان با دستيابي به پيشرفتهاى نوين ، تلاش بيشترى را
براى برقرارى تساوى حقوق ميان زنان و مردان بکار گرفته اند، جهان هنوز شاهد
بروز انواع خشونت عليه زنان حتي در کشورهاى توسعه يافته است.
برآوردهاى جهاني نشان مي دهد که اعمال خشونت، دليل جدى ناتواني و مرگ زنان
است و با در نظر گرفتن اين مساله که بسيارى از خشونتهاى خانگي هرگز گزارش
نمي شود، چنين آمارى نشانگر وضع تکان دهنده زنان در سراسر جهان است .
ميانگين آمارها نشان مي دهد که ميان زناني که در سنين بارورى هستند، ميزان
مرگ و ناتواني حاصل از خشونت عليه آنان با مرگ و ناتواني حاصل از سرطان
برابر و حتي از صدمات ناشي از سوانح رانندگي و مالاريا بيشتر است.
نتايج بررسي ها نشان مي دهد که احتمال ضرب و جرح، تجاوز و قتل زنان به دست
همسران آنها بيش از هر فرد ديگر است و شرمندگي و يا ترس از افشاى حقيقت،
زنان را از گزارش حمله ها باز مي دارد.
سقط جنين براساس انتخاب جنسيت آن، کشتن نوزاد مونث، خريد و فروش و قاچاق
زنان و قتل زنان بيوه با انگيزه هاى مالي، از جمله خشونتهايي است که زنان
در طول زندگي خود ممکن است با آن روبرو شوند.
در ايران نيز به دليل ويژگيهاى فرهنگي - مذهبي خشونت در خيابان، محيط کار و
اجتماع کمتر است و خشونتهاى خانگي مهمترين نوع خشونت عليه زنان را تشکيل مي
دهد.
خشونتهاى خانگي عليه زنان توسط شوهر، پدر و در برخي نواحي و فرهنگها توسط
نزديکان سببي و نسبي زن و کساني غير از همسر نيز رخ مي دهد که عواقب جسمي،
رواني و اجتماعي زيانبارى را براى زنان به دنبال دارد.
افسردگي، ترس، اضطراب، کاهش اعتماد به نفس و استرسهاى ناشي از خشونت گاهي
تا پايان عمر بر روحيه زنان تاثير مي گذارد و به تبع آن فرزندان اين زنان
نيز از تعادل اجتماعي لازم براى ادامه زندگي برخوردار نيستند.
به اعتقاد کارشناسان، کودکاني که شاهد خشونت پدر عليه مادر خود بوده اند،
در آينده بيش از ساير همسالان خود در معرض خشونت بوده و يا عليه ديگران دست
به اعمال خشونت مي زنند.
از هم گسيختگي خانواده، فرار از منزل، فحشاء، اعتياد، طلاق و بي سرپرستي
زنان و کودکان از جمله عواقب اجتماعي اعمال خشونتهاى خانگي است. نتايج يک
تحقيق درباره خشونتهاى خانگي در ايران آمار قابل توجهي ارايه مي دهد و
منشاء بسيارى از مسائل، معضلها و انحرافهاى اجتماعي را بي توجهي به آسيب
پذيرى زنان و دختران معرفي مي کند.
مطالعات آمارى پزشکي قانوني هم در يکي از مناطق ايران حاکيست که درصد
بالايي از زنان مراجعه کننده به مراکز درماني، به دفعات سابقه صدمات قبلي
از طرف شوهر يا ساير اطرافيان داشته اند.
همچنين يافته هاى يک تحقيق نشان مي دهد "اکثر زناني که در خانه مورد خشونت
همسران خود قرار گرفته اند در سنين بين 30 تا 40 سال قرار دارند و بيش از
نيمي از اين زنان به مدت طولاني در معرض خشونت همسران خود بوده اند.
اين يافته ها که توسط مرکز امور مشارکت زنان در پنج بخش کشور انجام شده،
نشان مي دهد حدود نيمي از زنان پاسخگو، همواره در حال اضطراب زندگي کرده
اند.
براساس اين يافته ها که از چهار استان سيستان و بلوچستان، کردستان، بوشهر،
گلستان و شهرستان اسلامشهر به دست آمده است، درصد بالايي از زنان دچار
سردردهاى عصبي و ميگرني و آثار موقت يا دائمي ضرب ديدگي يا سوختگي هستند.
اين مطالعات نشان مي دهد که علل خشونت عليه زنان در ايران به عواملي مانند
ضعف قوانين حمايتي از زنان، نيازمندى اقتصادى زنان به مردان و قبح مساله
طلاق بستگي دارد.
تفسير غلط تعاليم ديني و ترويج عرف نادرست، رواج مساله خشونت عليه زنان در
رسانه ها و وسايل ارتباط جمعي و نبود مراکز مشاوره و دادگاههاى خاص خشونت
عليه زنان، عمده ترين علل رواج خشونت خانگي در ايران است.
در اين ميان ستاد سلامت و توسعه زنان سازمان جهاني بهداشت که از سال
فعاليتهاى خود را آغاز کرده ، تلاش دارد تا با فعال کردن سازمانهاى
غيردولتي، سطح آگاهي مردم را در زمينه عواقب و عوارض ناشي از خشونت عليه
1995زنان، افزايش دهد. .
|